![[Afbeelding bedrijfslogo]](_borders/logo.gif){kind=logo}
|
Gaat uit over alle landen, en verkondig het Evangelie.
- - u kunt me ook via Skype bereiken:
-
|
Schuilt een herinnering met een glimlach. Uitvaartliturgie van op 23 november 2009 W Wij zijn hier bijeengekomen in de Naam van God, die de Bron des Levens is, en die ons geeft wat wij nodig hebben om te leven. In de naam van Jezus Christus, de Bron van Liefde, die ons van dood tot leven brengt. En in de naam van de Heilige Geest, de Bron van Kracht en Troost, die ons door donkere dagen tot het Licht voert -Inleidend woord. Uitgesproken door Pater Dick Cobben Lieve familie, vrienden en bekenden, wij zijn hier bijeengekomen rondom het dode lichaam van onze dierbare geliefde moeder, schoonmoeder, oma onze zus, schoonzus, tante en nicht, Catharina Jacoba van Winden-Officier. We willen met gebed en zang uitdrukking geven aan ons grote verdriet door haar voor ons allen zo plotselinge overlijden. We willen ons laten troosten en sterken door de woorden van de Heilige Schrift. Rondom het dode lichaam van moeder To is ontstoken het licht van Christus in het geloof, zodat het licht de duisternis overwint en het leven sterker is dan de dood. Het licht is symbool van de levende en verrezen Heer Jezus Christus. Ooit werd dat licht ontstoken bij haar doop en nu op het einde van haar leven, moge dit licht haar begeleiden op haar weg naar de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Openingsgebed Wij zijn stof en tot stof keren wij weder. Een waarheid, die in dit huis tussen bomen en wolken door ons bevestigd wordt. Hier komen wij samen en roepen wij tot Hem, die wolken beweegt en in bomen vogels doet wonen en die mensen in den beginne naar zich heeft toe geschapen. Wat stof en van aarde is, vertrouwen wij toe aan de aarde en mag tot stof wederkeren. Maar wat van de hemel is, vertrouwen wij toe aan Hem, die onze namen in zijn hand schreef en in mensen zichzelf herkent. Want naar eigen beeld en gelijkenis heeft Hij ons gevormd tot mensen die in zijn nabijheid vrede vinden. Eeuwigheid heeft Hij in ons hart gelegd, opdat wij niet van brood alleen zouden leven, maar naar Hem zouden toe leven die ons geborgenheid en voltooiing schenkt. En ooit is een Mensenzoon van ons, door het dal van de dood, voorgegaan naar leven. Wie leven deelt - zo belijdt die Mensenzoon - zal leven vinden. Wie met vrede door de wereld is gegaan, zal wonen in een land van vrede, Gods nieuwe hemel en aarde. Muziek: Leed me Lord – Credo Singers DIENST VAN HET WOORD lezing Uit het boek Spreuken 31,10-31 gelezen door Pater Dick Cobben Een sterke vrouw, wie zal haar vinden? Haar waarde gaat die van koralen ver te boven! Het hart van haar man vertrouwt op haar en het zal hem aan winst niet ontbreken. Zij brengt hem geluk, geen ongeluk, alle dagen van haar leven. Zij zoekt zorgvuldig wol en linnen uit en doet ermee wat haar handen aangenaam vinden. Zij is als een schip van een koopman en haalt van verre haar voedsel. Zij staat op terwijl het nog nacht is en deelt leeftocht uit aan haar gezin en geeft haar dienstmaagden het deel dat hun toekomt. Zij slaat het oog op een akker en koopt die, van de vrucht van haar handen plant zij een wijngaard. Zij omgordt haar lenden met kracht en maakt haar armen sterk. Zij merkt dat haar ondernemingen slagen: `s nachts gaat haar lamp niet uit. Zij strekt de handen uit naar het spinrokken en houdt de weefspoel in haar vingers. Zij opent haar hand voor de behoeftige en strekt haar armen uit naar de misdeelde. Zij vreest voor haar gezin geen sneeuw, want heel haar gezin is in scharlaken gekleed. Zij vervaardigt dekens; zij is in fijn linnen en purper gekleed. Haar man is vermaard in de poorten, als hij daar zetelt met de oudsten van het land. Zij vervaardigt linnen kleren en verkoopt ze; zij levert gordels aan de koopman. Kracht en luister zijn haar gewaad en zij ziet lachend de komende dag tegemoet. Zij opent haar mond en zij spreekt wijsheid; van haar tong komen lieflijke lessen. Zij gaat de gangen van haar gezin na en eet haar brood niet in ledigheid. Haar kinderen staan op en prijzen haar gelukkig, haar man staat op en roemt haar:`Veel vrouwen hebben zich flink gedragen, maar gij overtreft ze allen!' Bevalligheid is bedrieglijk, schoonheid vluchtig, maar een vrouw die de Heer vreest, moet geroemd worden. Bejubelt haar om de vrucht van haar handen en roemt haar in de poorten om haar werken. Zo spreekt de Heer - Wij danken God Gedicht: door Pater Dick Cobben voorgedragen Moeder Haar ogen waren blauw, haar haren grijs, ze zei dat ze maar weinig dingen wist, maar wát ze zei, was zo gerijpt…. Zo wijs wel duizendmaal heb ik gedacht: dát is het! De hogere dingen speelden bij haar mee, zij zag het leven in een ander licht. Zo stond ze ook te kijken naar de zee, een glimlach op haar nobele gezicht; Zo kunnen bomen in het landschap staan, in volle rust en helemaal compleet; Zo is ze ook die ochtend doodgegaan en nooit vergeten wij wat zij voor ons deed. Niemand wil afscheid nemen van een moeder, ook wij niet, je wilt ze zo lang mogelijk bij je houden. Maar goed als het onverwachte je overkomt dan mag je in dankbaarheid terugkijken op een mensenleven, op een moeder die je dierbaar is. Moeder To was zo’n sterke vrouw zoals zojuist in de spreuken lezing hebben gehoord. Sterk, krachtig, en liefelijke lessen kwamen van haar tong, een vrouw die haar hele leven zichzelf wegcijferde voor de ander, met name voor haar gezin. Wij konden op haar vertrouwen, ze hield ons altijd in de gaten. Straks in de woorden die uitgesproken worden door mijn oudste broer Johan horen we ook hoe ze was, en hoe we haar herinneren mogen. De laatste tijd namen de krachten af van deze sterke vrouw, maar ja, als kinderen wil je dat niet zien. Maar hoe vaak heeft ze mij de laatste drie maanden gesproken over het ooit onvermijdelijke…. Ik als jongste, nakomertje had altijd een heel bijzondere band met moeder To, ik werd geboren op 18 november, 43 jaar geleden…. Wat was ze trots op haar priesterzoon, ze was toen 70 jaar. Ja, ze heeft het gehaald! Nu 10 jaar later heeft ze haar 80ste gehaald, zoals in de psalm 90 geschreven staat: “zeventig jaren duren onze dagen, of tachtig als wij sterk zijn. Het meeste daarvan is moeite en leed, het gaat snel voorbij en wij vliegen heen.” Als jongste heb ik ma op een ander manier meegemaakt dan mijn broers en zus, ik herinner me de tijd dat onze mams zich keihard kapot werkte voor de schuld van het huis in Den Haag af te lossen. Ze was afgekeurd omdat ze hijgend als een paard bij de keuringsarts verscheen,. Maar deze krachtige vrouw ging toen werkhuizen aannemen, 5 dagen per week, en dan nog thuiswerk, tot de schuld geheel afbetaald was, op die laatste dag kreeg ze haar reuma aanval, dat de rest van haar leven ook nooit meer weg zou gaan …. Maar het was volbracht: niet klagen maar dragen….De jaren verstreken, al het lief en leed deelde ze in haar grote godsvruchtigheid. Wat een rozenkransen heeft ze versleten…. En ja ze wist dat er meer was tussen hemel en aarde, ze mocht vaak over die grenzen heen kijken, want de hogere dingen speelden in haar leven mee, een heel belangrijke rol. Zo had ze vaak opmerkingen. Ik herinner me de laatste week voor mijn vertrek uit Berkel, dat ze toen nog zei toen we terug kwamen van het wekelijkse bezoekje aan het graf van Pa: jongen, als ik er opeens een keer tussenuit glip, zal ik het je op een heel bijzondere manier laten merken, en jawel hoor, dat heeft ze dan ook gedaan. 18 november, mijn verjaardag, de avond daarvoor nog aan de telefoon en gezegd: moeders bel maar om een uurtje of 10, dan ben ik wel terug uit de kapel en van koffiedrinken met de paters…. Om 8.23 uur hoor ik mijn mobieltje gaan, terwijl ik nog in de badkamer was. O, zal moeders wel zijn, en jawel op de display zag ik gemiste oproep ‘MOEDER TO’. Ik bel terug, en begin te ratelen: “moeders, van harte gefeliciteerd met mijn verjaardag, was je er toch weer vroeg bij…. Nou meisie dat we er maar nog heel lang getuigen van mogen zijn, en dat er betere tijden mogen komen….”. Het bleef stil aan de andere kant…. Ik hoorde niet moeders stem, maar van die van de verpleging: “Wel Pater zo’n mooie verjaardag heeft u niet…. Ik heb net uw moeder gevonden!”. “Het is toch niet waar” was mijn reactie in schok, ze was er tussenuit geknepen, stilletjes en op die bijzondere wijze, zoals ze gezegd had. Op mijn verjaardag. Ik had me wel een ander cadeau voorgesteld. We danken vandaag die bijzondere vrouw, krachtig sterk en lief. We houden haar in herinnering, en zoals haar laatste droom die ze deelde met mij, nu uit gekomen is. Ze moest een hele lange trap op gaan, terwijl ik stond te zwaaien…. Zij het vliegtuig in…. Zo heeft ze haar laatste vlucht gemaakt, een trap naar de hemel mocht ze opgaan, door engelen begeleidt, terug naar Pa, en wij, wij houden haar in herinnering, wetende ook vanuit ons geloof dat dit zware afscheid, geen vaarwel is, maar een A Dieu, tot bij God, ooit wanneer wij thuis komen bij hem die onze schepper is. Moge Hij over haar waken, en ons de kracht geven om door te gaan met dit enorme verlies. Dankbaar dat ze niet heeft geleden, maar met een glimlacht van ons is heengegaan. Moeders rust in vrede, en wees een voorspreekster voor ons allen! Dank voor alles. Dag Moeder To! Gebed: Laat ons een moment stil worden en bidden. God, Gij die hemel en aarde geschapen hebt en de mens gevormd naar uw beeld en gelijkenis, wij danken U voor To van Winden-Officier voor haar leven, geleefd in verbondenheid met velen, voor al wat goed en gaaf was dat Gij in haar hebt opgeroepen en tot ontplooiing laten komen. Nu zij gestorven is, bidden wij: Laat haar tot voltooiing zijn gekomen bij U, die zijn en onze vrede bent. Want vrede zegt Gij toe aan wie met vrede door de wereld gaan. En leven zegt Gij toe aan wie leven deelden. Woord van uw gezalfde, die door het dal van de dood ons voorging naar leven bij U. Zijn naam is Alpha en Omega, Begin en Voleinding. Laat uw rijk gekomen zijn voor To van Winden-Officier en voor allen die ons naar toekomst zijn voorgegaan: uw nieuwe hemel en aarde in de eeuwen der eeuwen. Amen. Muziek: Pie Jesu - Andrew Lord Weber uit ‘Requim’ Woord en teken ten uitgeleide Een mens wordt geboren en gaat een weg. Mensen zijn onderweg, de ene dag na de andere, een leven lang. Maar zij kunnen -over grenzen heen- ook aankomen, zegt Hij die ons ten leven riep. Een mensenleven, dagen en jaren gedeeld met velen, wij doen er met velen uitgeleide aan. Wij moeten loslaten en uit handen geven, maar wij mogen dit leven, deze mens van ons, To van Winden-Officier, ook aan toekomst toever-trouwen. Een nieuwe hemel en aarde worden toegezegd aan allen die de weg van vrede gaan. Laat ons bidden Schepper van licht en leven, blijf met ons meegaan als het avond wordt en leidt ons door de nacht naar uw dag, die dagen zal voorgoed. Laat wat Gij begonnen zijt tot voltooiing komen in To van Winden-Officier, wiens naam geschreven staat in de palm van uw hand. Zegen met uw vrede alle leven dat ooit door U werd bezield, uit aarde opgeheven en naar U toe geschapen, leven dat wij met eerbied omgeven en dankzeggend aan U toewijden. Door Christus onze Heer. Amen Toespraak namens dochter Caroline door Theo Teeuw gelezen Lieve, lieve mam, Dinsdagavond na me werk kwam ik nog even je was brengen en de logerende poes Navona verzorgen. Hierna als vanouds gezellig zitten bij kletsen en gelachen. Ik ga naar huis en je staat voor het raam om zoals altijd gedag te zwaaien. Alleen deze keer stond je heel enthousiast met beide armen te zwaaien, je zwaaide anders dan anders. Een heel vreemde gedachten schiet door me hoofd: Dit zal toch niet de laatste keer zijn? Ik denk nog, doe niet zo raar Car. Woensdagmorgen 08.24 uur me mobieltje gaat, ik zie op het display: mam, ik denk ja hoor, ze is weer zoals altijd de eerste die belt, om me te feliciteren met Paulus zijn verjaardag. Ik neem vrolijk de telefoon op, en dan stort me wereld in, mijn mamsie is overleden. Nooit meer aan de telefoon, nooit meer je nagels lakken en je haar föhnen, nooit meer je wasje doen, nooit meer van uit me werk als de file weer gigantisch is, de afslag Berkel en Rodenrijs nemen. Nooit meer mam. Zeg nooit nooit, maar nu is het echt nooit. Lieve, lieve mam, het was allemaal heel fijn en ga je heel erg missen. Rust zacht, lieve knuffel voor jou en pap. Muziek: Ave Maria - Il Divo Toespraak door oudste zoon Johan Achter elke traan die vloeit, schuilt een herinnering met een glimlach. Deze tekst, die staat op Haar kennisgeving, van het zo plotseling, overlijden van ons Mams, dat is de enige toevoeging aan alles wat in Haar kistje, dat boven op de Dochter op Dochters linnenkast stond door ons, Haar 4 kinderen, is toegevoegd. De laatste tijd, als wij bij Haar op bezoek waren, of belde, kwam het gesprek vaak op Haar kistje met Haar laatste wensen. Ja Mams dat is goed maar nog lang niet nodig zeiden we dan. Dat gaf soms bij ons zo’n traan met bijbehorende glimlach. Haar leven stond, zoals van zo velen, ook in het teken van ‘n traan met bijbehorende glimlach. Ons Moeder To werd op 4 augustus 1929 te Wateringen geboren, tranen van geluk en glimlach in Huize Officier. In 1953 getrouwd, eerst voor de wet met Haar lieve Jan, en in 1955 voor de Kerk waar in Zij zich vertrouwd en veilig voelde. Hun geluk werd bezegeld met de geboorte van ons Haar 4 kinderen waar Zij zo trots op was. Per, Car en Ik vonden onze schat en Paulus zijn verbondenheid met God. Tranen en een trotse glimlach van geluk en voldoening dat had Zij ervan. Maar ook tranen om Haar gezin. De ziekte van Paulus in 1998 en van mij zelf in 2006 gaf Haar die bezorgde traan, maar gelukkig ook die glimlach, toen het, zij het met blijvende restverschijnselen, weer goed met ons ging. Tranen waren er bij verlies van Haar geliefde, en zonder iemand tekort te doen noemen wij met eerbied U toe; Haar Ouders, Haar lieve man Jan, Haar Zusje Agaat en Broer Henk, Haar tante Aag en Toos en Ton hun beide lieve Ouders. Zij zijn, net als Mams, blijvend in onze gedachte, ook nu bij ons. En als wij samen er soms over spraken was er weer die glimlach van ‘n goede herinnering. Tranen waren er bij Haar gezondheid. Dat ging net als de 4 seizoenen van het jaar soms goed, soms minder goed. Na het verlies van Haar Jan, woonde Zij in Berkel, fijn, met glimlach, dichtbij Haar Paulus. Pasen 2008 deed Haar gezondheid, voor ons, de tranen stevig vloeien. Opgenomen, die 2e Paasdag, in het ziekenhuis. Zij was toen bijna bij Haar gemiste Thuis. De glimlach kwam bij ons nadat Zij, met toch wel iets verminderde krachten, gelukkig hier nog in ons midden was. De laatste maanden waren zwaar voor Haar. Veel tranen en twijfels over hoe en waarom. Maar als Zij ons er over sprak was er toch ook weer Haar glimlach achteraf. Dan afgelopen woensdag. Bij ons, Haar kinderen, ging de telefoon. Wij hadden een glimlach, de nummer herkenning gaf aan het was ons Mams. Natuurlijk even bellen, gefeliciteerd met Paulus, dat deed Zij vaker zo vroeg vanwege ons werk, waar zij zo trots op was. Maar die stem was niet van Haar. Het ging echter wel over Haar. Zij was zojuist van ons heen gegaan. Veel tranen maar geen glimlach bij ons, Haar kinderenschaar. Of toch een glimlach maar dan later. Op Haar kamer lag Zij vredig met, jawel een hele lieve glimlach. Mams wij brengen Je zo naar, zoals Je het zelf noemde “Mijn eigen stukje grond.” Namens ons, Haar kinderen, dank ik U allen voor de steun en kracht die U ons gaf en geeft in deze donkere tijd. Met als Haar en onze wens; denk in herinnering nog eens aan Haar met traan en mooie glimlach. Slotgebeden: Na in geloof voor moeder To gebeden te hebben, willen wij haar nu onze laatste groet brengen. In dit vaarwel klinkt de droefheid door van het afscheid, maar het heeft ook een hoopvolle klank die ons troost mag geven: wij zullen moeder To terugzien bij de Heer, en weer genieten van haar vriendschap want God is barmhartig en goed: eens zullen wij onze verbondenheid waarvan wij nu afstand doen, met vreugde opnieuw beleven in het Rijk van God. Muziek: In Paradisum. Waaronder de besprenkeling met het wijwater zal plaatsvinden door de beide voorgangers Paters Dick en Paulus Slotgebed: Er is een lege plaats in ons midden, zegt men. En dat is ook zo. Maar toch is die ruimte geen leegte, want deze nieuwe stilte is vol herinneringen en ons hart is meer van jou, lieve mams, vervuld dan ooit tevoren. De woorden die je niet meer spreekt: ons hart wéét wat je bewoog en jouw stem klinkt na in verhalen die vandaag en morgen en tot in lengte van dagen over jou de ronde doen. Jouw naam, To van Winden-Officier, zal niet vergeten zijn hij gaat van mond tot mond en leeft in de verhalen die jouw leven bezingen, al de dagen dat je bij ons was. Wij moeten je nu loslaten, in het gelovig vertrouwen dat je nu de rust gevonden hebt die je verdiende, dat je opgenomen mag zijn bij Hem die je Schepper is. Wij moeten doorgaan met de leegte die je ons achterlaat, daartoe vragen wij aan diezelfde Schepper de kracht en moed. Hij: Vader Zoon en Heilige Geest, Amen Lied bij uittocht naar kerkhof: Nooit meer nacht – Martin Mans Op het Kerkhof bij het graf: Het graf zegenen: Laat ons bidden: O eeuwige God, de rust van de overledenen gelovigen is een gave van uw goedheid. Aan de mens, die in de strikken van de dood gevangen is, hebt gij nieuwe levenskansen gegeven door het reinigende water van de doop. Voor onze Heer Jezus Christus hebt gij de kluisters van de dood verbroken en Hem doen opstaan tot heil van allen, die in U geloven. Zie naar het graf dat gereed gemaakt is om er de aardse overblijfselen van Catharina Jacoba van Winden-Officier in te begraven: Zegen het in uw grote liefde, dan zal zij hier rust vinden in uw vrede en haar geest bij U geborgen zijn in het paradijs. Door Christus, onze Heer. Haar lichaam leggen wij in Gods aarde, zoals een graankorrel in de aarde begraven. En wij doen dat in de hoop op het eeuwige leven. Mogen wij gesterkt worden door het vertrouwen dat de overledenen in Gods handen goed geborgen is. Zo vertrouwen wij haar toe aan Gods genade. Van de aarde zijt gij genomen, tot de aarde keert gij terug. Tot stof zult gij worden, uit stof zult gij wederkeren. Christus Jezus geeft ons een hoop tot leven, een toezegging die zelfs over de grens van de dood heen gaat: Hij heeft ons gezegd: “Ik ben de verrijzenis en het leven; wie in Mij geloofd, ook als is hij gestorven, zal leven; en ieder die leeft en in Mij gelooft, zal in eeuwigheid niet sterven” Ik teken uw laatste rustplaats met het teken van het heilig kruis, opdat u op de dag van de opstanding zal verrijzen en het eeuwig leven bezitten. Kruisteken op kist en bewieroking van de kist Wij hebben het vaste vertrouwen dat zij met Christus zal verrijzen op de jongste dag, zoals allen, die in Christus zijn gestorven. Wij danken u voor alle weldaden waarmee Gij haar in dit sterfelijke leven hebt overladen. Zij zijn voor ons een teken van uw goedheid, een teken ook van de gemeenschap in Christus van de heiligen. Open voor uw dienares de poort van het paradijs en laten wij die achter blijven elkaar troosten met het geloof, totdat wij allen Christus tegemoet gaan en voor altijd met U en met onze dierbare overledene verenigd zijn. Dalen van de kist tot het maaiveld Ondertussen bidden wij allen: Wees Gegroet Maria…… Onze Vader…… Heer, geef haar de eeuwige rust. En het eeuwige licht verlichte haar. Dat zij ruste in vrede. Amen God de Vader sterke ons, God de Zoon, Jezus Christus moge ons allen troosten, en God de Heilige Geest schenke ons moed en vertrouwen voor de toekomst. Amen.
|
|
De Webmaster van deze site is niet verantwoordelijk voor de onderliggende reclameboodschappen die de Internet-provider Lycos meezendt bij het openen van mijn pagina's; hiervoor onze verontschuldigingen indien ongepaste reclameboodschappen verschijnen! Het beste maakt u gebruik van een pop-up stopper. U kunt een e-mailbericht met vragen of opmerkingen over deze website verzenden aan patervanwinden. |
