Pastorale Varia

Lang heb ik er naar uitgekeken om naar Sydney te gaan voor de deelname aan de wereldjongerendagen (WYD) in Australië 2008. 8 juli was het dan zover de lange reis naar Down Under begon, via Amsterdam eerst naar Frankfurt om daar bij de laatste groep pelgrims aan te sluiten die via Dubai, Bankkok naar Sydney vertrokken, een lange vlucht ruim een dag onderweg en dan aankomen in het land van bestemming Australië. Daar leven we 8 uur eerder dan in Nederland en het is daar winter als we aankomen, dat merk je gelijk, het is overdag aangenaam fris, hoewel de zon als die eenmaal schijnt best wel op je huid brand, mede door het grote ozongat dat boven het continent Australië is merk je dat meteen. Maar als de zon eenmaal onder is dan koelt het ook heel snel af. De eerste dagen van de drieweken durende pelgrimage begonnen in Goulburn. Het stadje Gouldburn, 190 kilometer ten zuidwesten van Sydney, ligt op 690 meter boven zeeniveau. De maand juli is de enige maand dat het er flink koud is, met nachttemperaturen onder het vriespunt. De meeste gebouwen in Gouldburn hebben geen verwarming. Ook de loods bij een renbaan waar de Nederlandse jongeren aan de activiteiten deelnemen, is moeilijk te verwarmen. ’We moeten echt iets doen om onszelf warm te houden’, klinkt het vanuit de wachtrij voor het diner. Deze Nederlandse deelneemster is duidelijk niet de enige die er zo over denkt. Springend, dansend en zingend schuifelen honderden jongeren langzaam naar voren om een warme rijstmaaltijd in ontvangst te nemen. Vandaag zijn de ’Days of the Diocese’ in Goulburn officieel geopend met een feestelijke mis. En het was ’freezing cold’. De ’Days of the Diocese’ vormen het regionale voorprogramma van de Wereldjongerendagen, waarin deelnemers de natuur, cultuur en het geloofsleven van het gastland leren kennen. In Goulburn, waar de Nederlandse deelnemers zijn ondergebracht, wordt het programma georganiseerd door de Emmanuel Gemeenschap. Centraal stonden de thema’s geloof, hoop en liefde, die later ook door de Nederlandse bisschoppen van Burgstede (Haarlem), van den Hende (Breda) en de Jong (Roermond) in de catechesemomenten te Sydney verder uitgewerkt zouden worden. Na enkele dagen Goulburn gingen we naar het centrum van de WYD Sydney! We werden in diverse scholen ondergebracht waar we onze slaapplaatsen hadden, de groep van bisdom Rotterdam en Haarlem verbleven in de St. Thomasparochie en bijbehorende school. Tijdens deze dagen in Sydney waren er 's ochtends voor de Nederlanders Catechesebijeenkomsten in de St. Leonardkerk in North Sydney. Het begon dan met een lofprijzing – d.w.z. geestelijk opwarmen door dans , zang en muziek -, gevolgd door een catechese-inleiding door één van Nederlandse bisschoppen,en een heilige van de dag werd gepresenteerd. Therese van Lisieux op woensdag en de Australische Mary MacKillop op donderdag. Op woensdag gaf hulpbisschop Van Burgstede een catechese-uitleg over het thema liefde. Op donderdag een catechese-uitleg door bisschop Van den Hende over de hoop. Na de eucharistieviering was de lunch en daarna volgde op woensdag een vrije middag en op donderdag aankomst van de paus. Op vrijdag ging de catechese-uitleg over geloof en de zalige Pier Giorgio Trassati werd belicht. Telkens na de praise/dankzeggingmomenten gingen we in de deelgroepen over de inleiding met elkaar in gesprek. Daarbij ontstonden soms hele mooie geloofservaringen. Ik werd menigmaal geraakt door de openheid van de jongeren, hoe zij over hun geloof en hun geloofsbeleving vertelden aan elkaar. Immers de jongeren komen allen uit diverse achtergronden, de een heel kerkelijk, de ander weer randkerkelijk, maar allen wilden hier iets vinden voor de verdere weg van hun leven, die ze willen gaan vanuit hun geloof. Om na die sharing met elkaar de eucharistie te vieren, het samenkomen rondom de Heer, Hij die zijn leven voor ons heeft gegeven en zichzelf nog steeds met ons deelt in de tekenen van Brood en Wijn, zijn Lichaam en Brood, voedsel voor onze levensweg.

In die week, op dinsdag was het dan zo ver, de echte officiële opening van de 23^e WYD vond plaats met een H. Mis in Sydney, waarbij naar schatting zo’n 150.000 jongeren aanwezig waren, de grootste religieuze bijeenkomst tot nu toe in Australië, daarin ging de kardinaal Pell in voor, vond plaats op een terrein in de wijk Barangaroo. Kardinaal Pell riep de jongeren op in de voetsporen van Paulus te treden en te strijden tegen wat Paulus ‘het vlees’ noemt: "Onze vette meedogenloze ego’s en ouderwetse zelfzucht. Dat is altijd een gevecht, zelfs voor oude mensen als ik!" Hij riep hen ook op niet hun leven door te brengen in afwachtendheid, alle opties open houdend, "want alleen betrokkenheid en het aangaan van verplichtingen brengen vervulling. Geluk komt voort uit het voldoen aan onze verplichtingen, vooral in de kleine dingen van alledag, zodat we zijn voorbereid op de grote uitdagingen die we in ons leven tegen zullen komen." Het programma van paus Benedictus XVI bevatte diverse ontmoetingen en vieringen. Donderdags was het de tijd dat ook Paus Benedictus zich bij de jongeren zou gaan voegen.Op 17 juli nam hij voor de eerste keer deel aan deze WJD-editie, na een boottocht door de haven van Sydney bereikte hij de wijk Barangaroo. Wij Nederlanders hadden een prima plek op het terrein van Barangaroo, direct aan de plaats waar de boot zou aanmeren, en waar de paus in zijn pausmobiel een rondrit zou gaan maken over het haventerrein, dat gevuld was met honderdduizenden jongeren. Ontroering bij velen toen zij de paus op zo’n korte afstand van hen voorbij zagen komen. Een groep Aboriginal dansers voerde een begroetingsritueel uit. In zijn toespraak prees de paus de Australische regering voor haar excuus aan de Aboriginals, de oorspronkelijke bewoners van het continent. In de openingsviering met de Paus ging hij op diverse thema’s in. De paus hield de jongeren voor dat er voor hen veel verleidingen in de wereld van vandaag zijn. Wie in deze wereld op zoek gaat naar vrijheid kan bedrogen uitkomen. "Er is sprake van iets sinisters dat voortkomt uit het feit dat vrijheid en tolerantie zo vaak van waarheid worden gescheiden. Dat wordt gevoed door de notie dat er geen absolute waarheden bestaan die ons leven kunnen leiden", aldus Benedictus. "Het relativisme, dat zonder onderscheid praktisch aan alles dezelfde waarde toekent, heeft de ervaring het belangrijkste van alles gemaakt. Toch kunnen ervaringen die losgemaakt zijn van wat goed of waar is, niet leiden tot echte vrijheid. Zij leiden tot morele of intellectuele verwarring, tot het verlagen van normen, tot een verlies van zelfrespect en zelfs tot wanhoop".De paus gaf voorbeelden van zaken waar de ervaring vooropstaat. "Zo is er het misbruik van alcohol en drugs, en de verheerlijking van geweld en seksuele vernedering, vaak onder het mom van entertainment verspreid via televisie en internet. Ik vraag me af, kan iemand aan mensen die daadwerkelijk slachtoffer zijn van geweld en seksuele uitbuiting uitleggen dat deze tragedies, voorgesteld in virtuele vorm, slechts als amusement moeten worden beschouwd?" Benedictus drukte de jongeren op het hart dat zij het leven niet als een product van toeval moeten beschouwen."Het is niet willekeurig. Jullie bestaan is echt gewild door God. Hij heeft het gezegend en bestemd voor een doel. Het leven is niet zomaar een opeenvolging van gebeurtenissen of ervaringen (..) Het is een zoektocht naar wat waar, goed en mooi is. Op basis daarvan maken we keuzes. In waarheid, goedheid en schoonheid vinden we geluk en vreugde." De paus verwierp in zijn toespraak het secularisme, dat is de politieke stroming die religie wil uitbannen uit het publieke leven. "Er zijn er tegenwoordig velen die vinden dat God aan de zijlijn moet worden achtergelaten. Zij vinden dat religie en geloof louter individuele aangelegenheden zijn en moeten worden uitgesloten van het publieke forum of slechts van belang zijn in het bereiken van een beperkt aantal praktische doelen." Woorden waar de jeugd zeker over na moet denken, ook als we weer terug zijn in onze eigen parochies en leefgemeenschappen. Ik hoorde van vele jongeren dat het goed was dat de paus zo de dingen bij de naam noemde en waardoor zijzelf ook gaan nadenken over hoe sta ik in het leven, hoe verbind ik mijn leven met het leven van Jezus.

De WYD is eigenlijk in een week tijd het beleven van Pasen en Pinksteren tegelijk. Zoals in de Goede Week de Witte Donderdag gevierd wordt, zo staat de eucharistie centraal tijdens de WYD, elke dag opnieuw ingaan op de uitnodiging van Jezus zelf om je leven te voeden met Hem, zijn Lichaam en Bloed, Zijn woorden die Hij tot ons spreek mogen ons sterken op onze levensweg. Op vrijdag 18 juli is de kruisweg gelopen door de straten van Sydney. Wij zaten met de Nederlanders op Barangaroo, de kade in de haven van Sydney, en volgden via grote schermen de kruisweg. De laatste vijf van de dertien staties vonden hier plaats. Het was een indrukwekkende uitbeelding van het lijden van Jezus, dat begon bij het Laatste Avondmaal. Een bijzonder statie was ook de belofte van Jezus aan de goede moordenaar. We zijn ook geraakt door het feit dat een Aboriginal de rol van Simom van Cyrene speelde. De kruising van Jezus vond plaats tegen een magnifieke achtergrond van de ondergaande zon in de haven van Sydney. Heel emotioneel was het geheel, zeker ook bij de diverse staties de muziek die gekozen was en ook de moderne balletuitingen die de staties met elkaar verbonden. Zo was bij de kruisafname het mooie Pie Jesu van Lord Webber te horen, dat raakt je tot diep in je hart….

Op zaterdag 19 juli begon voor de Nederlanders na de ochtendviering in de St. Leonards kerk de pelgrimstocht naar 'het veld', de paardenrenbaan Randwick. De tocht van 12 kilometer voerde over de beroemde Harbour Bridge, die voor het overige verkeer geheel afgesloten was. Het was een fantastische ervaring om met zoveel jongeren, ook van andere landen, vanuit North Sydney over deze brug de city in te lopen. Er was ook een korte tocht voor hen die door de vermoeidheid van de dagen en door de kou van de nachten liever eerder aan wilden komen, die tocht was ongeveer 4 kilometer lang. Ikzelf heb aan deze korte tocht deelgenomen, daar ik toch ook wel de vermoeidheid voelde en mijn oude herniaoperatie in het achterhoofd hebbende was dat beter voor mij.

Veel groepen, vooral Italiaanse en Spaanstalige, trokken zingend en biddend over de brug en door de stad naar de paardenrenbaan. Zo'n 250.00 pelgrims vonden op 'het veld' een plekje op het hun toegewezen vak. Voor ons Nederlanders bleek dat een gunstige plek te zijn redelijk dicht bij het podium met een goed uitzicht erop. De etenspakketten met het avondeten en het ontbijt en lunch voor de volgende dag waren bij de toegangspoorten uitgereikt. Terwijl de pelgrims binnenstroomden, waren er onafgebroken optredens op het podium. De avondwake begon met het binnendragen van de icoon van de Moeder Gods, die bij het WYD kruis werd gezet die bij de Wereldjongerendagen hoort. Daarna verscheen de paus om voor te gaan in gebed. Met een dans gaven Aboriginals het licht door, dat zich verspreidde over het hele terrein. Het was een indrukwekkende zee van lichtjes. Voordat de paus zijn overweging hield, zijn tijdens het bidden om de gaven van de Heilige Geest getuigenissen afgelegd door jongeren in verschillende talen. Een bijzonder mooi moment was de getuigenis van een doofstomme Australische jongen in gebarentaal. Na de meditatie over de Heilige Geest door de paus zijn de 24 jongeren voorgesteld die de volgende dag het H. Vormsel zouden ontvangen. Tijdens de aansluitende aanbidding van het sacrament van de eucharistie waren zelfs de Nederlanders doodstil. Indrukwekkend om met zoveel mensen op een open veld te zijn en het is er dan muisstil. Je voelde gewoon Gods aanwezigheid.

Na de avondwake was er nog een naprogramma met optreden van allerlei dansgroepen en bands, waaronder de internationale priesterband van de Emmanuel beweging met de Nederlander Timmermans. Na een niet al te koude nacht, zijn de pelgrims gewekt door het ochtendgebed om 8.00 uur. De Nederlandse priesters die concelebreerden, waren toen al naar het altaar geroepen, daarbij ging ik dus ook mee naar het vak voor de priester, we vertrokken rond de klok van zeven uur om met de priesters en ook met hulpbisschop de Jong die de nacht ook had doorgebracht p het veld ons voor te bereiden op de slotviering met de paus. Vanaf dat moment kwamen ook de inwoners van Sydney 'het veld' op. De menigte groeide uit tot zo'n 500.000 mensen. Rond negen uur maakte de paus met een helikopter een rondje over het hele terrein. Een half uur later kwam hij met de pausmobiel het terrein op en verraste de Nederlandse pelgrims met zijn snelle komst langs het vak waar wij ons bevonden. Nog voor tien uur begon de slotviering. De gezangen waren een mengeling van Gregoriaans, moderne liederen en voor deze gelegenheid speciaal gecomponeerde mis: Benedictus qui venit in nomine Domini. Een duidelijke toespeling op de naam van de paus. De vormseltoediening aan de 24 jongeren was duidelijk een hoogtepunt in deze viering. Gij zult kracht ontvangen van de Heilige Geest die over u komt" (Hand. 1, 8), was het thema van deze WYD. In de verkondiging ging de paus in op de volgende punten die ik hier graag wil weergeven. "Deze dagen ben ook ik, als opvolger van Sint Petrus, gekomen naar dit prachtige land Australië. Ik ben gekomen om jullie, jongeren, te bevestigen in jullie geloof en om jullie te bemoedigen om jullie hart te openen voor de kracht van Christus’ Geest en de rijkdom van Zijn gaven. Ik bid dat deze grote bijeenkomst, die de jonge mensen "uit alle volkeren onder de hemel" 1 Vgl. Hand. 2, 5 verenigt, een nieuwe Bovenzaal zal zijn. Moge het vuur van Gods liefde neerdalen en jullie hart vullen, je nog meer verenigen met de Heer en zijn Kerk, en jullie uitzenden, een nieuwe generatie apostelen, om de wereld bij Christus te brengen." De paus lichtte het thema toe: "Gij zult kracht ontvangen van de Heilige Geest die over u komt". Deze woorden van de verrezen Heer hebben een speciale betekenis voor de jongeren die in deze Heilige Mis het Heilig Vormsel zullen ontvangen, zullen worden bezegeld met de gave van de Heilige Geest. Maar deze woorden zijn ook aan elk van ons gericht – aan allen die door de Geest de gave van verzoening en nieuw leven hebben ontvangen door het Doopsel, die hem hebben verwelkomd in hun hart als hun helper en gids bij het Vormsel, en die dagelijks groeien door de gaven van genade van de Heilige Eucharistie. Eigenlijk daalt de Heilige Geest in iedere Mis opnieuw neder, ingeroepen door het plechtige gebed van de Kerk, niet alleen om onze gaven van brood en wijn te veranderen in het Lichaam en Bloed van Christus, maar ook om ons leven te veranderen, om ons, door Zijn kracht, te maken tot "één lichaam, één geest in Christus".

De paus vroeg de aanwezigen: Maar wat is deze "kracht" van de Heilige Geest? "Het is de kracht van Gods leven! Als de bron van onze nieuwe leven in Christus, is de Heilige Geest ook, in een zeer reële manier, de ziel van de Kerk, de liefde die ons bindt aan de Heer en elkaar, en het licht die onze ogen opent om overal om ons heen de wonderen van Gods genade te zien. Hier in Australië, "dit grote Zuidland van de Heilige Geest", hebben wij allen een onvergetelijke ervaring gehad van de aanwezigheid en de kracht van de Geest in de schoonheid van de natuur. Onze ogen zijn geopend om de wereld om ons heen te zien zoals zij echt is: "vervuld", zoals de dichter zegt, "van Gods grootheid", gevuld met de glorie van zijn scheppende liefde. Ook hier, op deze bijeenkomst van jonge Christenen uit de gehele wereld, hebben we een levendige ervaring gehad van de aanwezigheid van de Geest en zijn kracht in het leven van de Kerk. We hebben de Kerk gezien zoals zij werkelijk is: het Lichaam van Christus, een liefdesgemeenschap, mensen van elke ras, natie en taal, van elke tijd en plaats omhelzend, in de eenheid geboren uit ons geloof in de verrezen Heer." . "Deze kracht, zo ging de paus verder, is de genade van de Geest, is echter niet iets wat we kunnen verdienen of bereiken, maar alleen als zuivere gave ontvangen. Gods liefde kan alleen zijn kracht ontketenen wanneer wij toelaten dat zij ons van binnenuit verandert. Wij moeten de Geest door de harde korst van onze onverschilligheid, onze geestelijke vermoeidheid, onze blinde overeenstemming met de geest van deze tijd laten breken. Alleen dan kunnen we de Geest onze verbeelding laten ontbranden en onze diepste verlangens doen vormen. Daarom is bidden zo belangrijk: dagelijks gebed, persoonlijk gebed in de stilte van ons hart en voor het Allerheiligst Sacrament, en het liturgisch gebed in het hart van de Kerk. Bidden is zuivere ontvankelijkheid voor Gods genade, liefde in actie, gemeenschap met de Geest die in ons woont, ons leidt, door Jezus, in de Kerk, naar onze hemelse Vader. In de kracht van zijn Geest, is Jezus altijd aanwezig in ons hart, rustig op ons wachtend om toch met Hem te zijn, zijn stem te horen, te vertoeven in zijn liefde, en de "kracht vanuit de hoge" te ontvangen, waardoor wij in staat zijn zout en licht voor onze wereld te zijn." Zeer bemoedigend sprak de paus ons toe, sommigen uit mijn deelgroep zeiden: ‘het is net een grootvader die tot zijn kleinkinderen de wijze lessen van het leven doorgeeft.", dat werd ook duidelijk toen de paus in zijn preek de jongeren heel direct aansprak: "Geliefde jongeren, laat mij nu aan jullie een vraag stellen. Wat willen jullie aan de volgende generatie achterlaten? Bouwen jullie je leven op stevige fundamenten, iets bouwend dat blijvend is? Leven jullie je leven op een wijze die ruimte geeft aan de Geest te midden van een wereld die God wil vergeten, of zelfs Hem verwerpt in naam van een verkeerd opgevatte vrijheid? Hoe gebruiken jullie de gaven die aan jullie gegeven zijn, de "kracht" die de Heilige Geest zelfs nu bereid is in jullie los te maken? Welke erfenis willen jullie aan de jongeren die na jullie komen achterlaten? Welk verschil willen jullie maken? De kracht van de Heilige Geest verlicht en troost ons niet alleen. Het wijst ons ook naar de toekomst, naar de komst van het Koninkrijk Gods. Wat een prachtig beeld van een verloste en vernieuwde mensheid in de nieuwe tijd zien we beloofd worden door het Evangelie van vandaag! Sint Lucas vertelt ons dat Jezus Christus de vervulling is van al Gods beloftes, de Messias die volledig de Heilige geest bezit om deze gave te schenken aan de gehele mensheid. De uitstorting van Christus’ Geest over de mens is een belofte van hoop en verlossing van alles wat ons neerdrukt." In een goed uitgewerkte catechese en begrijpelijk voor de jongeren ging de paus in op wat de Heilige Geest voor ons doen en hoe wij zijn gaven ontvangen: " Bekrachtigd door de Geest, en op basis van de rijke visie van het geloof, wordt een nieuwe generatie van Christenen geroepen om te helpen een wereld te bouwen waarin Gods gave van het leven wordt verwelkomd, gerespecteerd en gekoesterd – niet verworpen, gevreesd als een bedreiging en vernietigd. Een nieuw tijdperk waarin liefde niet hebzuchtig of zelfzuchtig is, maar zuiver, trouw en werkelijk vrij, open naar anderen, met respect voor hun waardigheid, strevend naar het goede, stralende vreugde en schoonheid. Een nieuw tijdperk waarin hoop ons bevrijdt van oppervlakkigheid, apathie en het opgaan in zichzelf, welke onze ziel doden en onze relaties vergiftigen. Geliefde vrienden, de Heer vraagt jullie profeten te zijn van dit nieuwe tijdperk, boodschappers van Zijn liefde, mensen naar de Vader brengend en bouwend aan een toekomst van hoop voor alle mensen.

De wereld heeft deze vernieuwing nodig!.... Dit is de grote en bevrijdende gave die het Evangelie brengt: het openbaart onze waardigheid als mannen en vrouwen naar het beeld en de gelijkenis van God. Het openbaart de ultieme roeping van de mens, welke is het vinden van de volheid van de liefde. Het onthult de waarheid over de mens en de waarheid over het leven. De Kerk heeft deze vernieuwing ook nodig! Zij heeft jouw geloof nodig, jouw idealisme en edelmoedigheid, zodat zij altijd jong van Geest kan zijn! …. De Kerk heeft met name de gaven van de jongeren nodig, alle jongeren. Zij moet groeien in de kracht van de Geest die ook nu vreugde geeft aan je jeugd en je inspireert de Heer met vreugde te dienen. Open jullie hart voor die kracht! Ik richt dit pleidooi in het bijzonder aan degenen van jullie wie de Heer roept tot het priesterschap en het gewijde leven. Wees niet bang om "ja" te zeggen tot Jezus, om je vreugde te vinden in het doen van Zijn wil, jezelf volledig te geven in de uitoefening van heiligheid, en al je talenten te gebruiken in het dienen van de anderen! Over enkele ogenblikken zullen we het Sacrament van het Heilig Vormsel vieren. De Heilige Geest zal over de vormelingen neerdalen; ze worden "bezegeld" met de gave van de Geest en uitgezonden om getuigen van Christus te zijn. Wat betekent het om het "zegel" van de Heilige Geest te ontvangen? Het betekent onuitwisbaar getekend worden, voor altijd veranderd, een nieuw schepsel zijn. Voor hen die deze gave hebben ontvangen, kan niets meer ooit hetzelfde zijn! "Gedoopt" zijn in de Ene Geest betekend in vuur en vlam staan van de liefde van God. … "Bezegeld te zijn met de Geest" betekent niet bang zijn om op te komen voor Christus, de waarheid van het Evangelie te laten doordringen in de wijze waarop we zien, denken en handelen, wanneer we werken voor de triomf van de beschaving van de liefde. Wanneer we bidden voor de vormelingen, laten we dan ook vragen dat de kracht van de Heilige Geest de genade van ons eigen Vormsel wil hernieuwen. Moge Hij zijn gaven overvloedig uitstoren over alle aanwezigen, over de stad Sydney, over Australië en over al zijn bewoners! Moge ieder van ons worden hernieuwd in de geest van wijsheid en inzicht, de geest van raad en sterkte, de geest van kennis en vroomheid, de geest van ontzag voor Gods aanwezigheid! Door de liefhebbende voorspraak van Maria, Moeder van de Kerk, moge deze 23ste Wereld Jongeren Dag ervaren zijn als een nieuwe Bovenzaal, van waaruit ieder van ons, in vuur en vlam staande van de Heilige Geest, uitgaat om de Verrezen Christus te verkondigen en ieder hart tot Hem te trekken! Amen. " Heel inspirerende woorden van de paus waar je wat mee kunt voor je toekomst, als jonge mens in deze moeilijke tijd, waar geloven niet vanzelfsprekend is.

Na de viering bedankte kardinaal Pell van Sydney de paus voor zijn komst naar Australië. De spanning bleef tot de paus zelf aankondigde dat in 2011 de Wereldjongerendagen in Madrid (Spanje) zullen worden gehouden. Daarmee kwam er een eind aan deze 23e WYD. De Nederlanders namen afscheid van elkaar om in verschillende groepen hun eigen programma voort te zetten. Vanaf 'het veld' was het weer een grote stroom van pelgrims de stad in, ieder naar hun eigen slaapplaats. We kunnen terugblikken op een grandioos gebeuren. Zelf ben ik met nog een grote groep jongeren in Australië gebleven voor het naprogramma, dat gehouden werd in Ballarat, en waar vanuit nog enkele uitstapjes ondernomen werden onder andere naar de Great Ocean Route om de 12 Apostelen te zien, een rotsformatie in de ruige zee, een prachtig gezicht, zeker toen we daar aankwamen en een regenboog aan de hemel verscheen, was voor ons als een teken van boven. Gods verbond met de mensen gesloten, maar ook met ons jongeren die hier samen op weg zijn geweest om Gods kracht opnieuw te ontvangen, in de Heilige Geest. Ook hebben we nog een bezoek gebracht aan de Grampions, een prachtig berggebied met watervallen, Gods mooie natuurschoon konden we aldaar bewonderen. Ook de grote stad Melbourne hebben we aangedaan en met al deze dankbare herinneringen en ervaringen vloog ik op 30 juli weer terug via Bankkok, Dubai, Düsseldorf naar Amsterdam om moe maar voldaan op 31 juli avonds weer thuis te komen. Nu nog steeds nagenietend van alles wat ik heb mee mogen maken, ben ik in het bijzonder alle parochianen van Berkel en Rodenrijs heel dankbaar die mij deze reis mogelijk hebben gemaakt. Moge God ook u rijkelijk zegenen en Zijn Heilige Geest u allen schenken tot opbouw van uw leven en dat van heel de Kerk. En in al die jongeren die mee zijn gegaan heb ik mogen ervaren dat Gods liefde en kracht ook onder hen aanwezig is, zij zijn de hoop van de toekomst en daartoe hebben ze in deze WYD zeker weer veel geestelijke bagage meegekregen. Dank!

(in dit verslag heb ik ook gebruik gemaakt van enkele bronnen op het internet om de teksten van de paus te kunnen citeren, ook op enkele pagina’s heb ik gekeken voor pakkende teksten van medereisgenoten om die te verwoorden en te verwerken in dit verslag, dank aan allen!)